Het is u allen opgevallen. Dat siert u. Klaarblijkelijk bent u met mij begaan. Er was al geruime tijd geen blog meer verschenen over mijn ervaringen als zelfverkozen sloeber. Laat ik beginnen waar het eindigde. Mijn verhuizing.
Omgeven door sterke vrienden (en mijn lieve broer) heb ik de woelige baren van borent-busjes en brak slaaptekort overleefd. Het is wonderlijk te zien wat een mens door de tijd heen verzamelt. Zo had ik een ongelooflijke hoeveelheid tampons (ongebruikt, dat spreekt voor zich). Nu zou het kunnen dat mijn grillig werkende onderbewuste de overgang van het hooggelegen Limburgse land naar onder de zeespiegel gelegen gebieden wilde compenseren met zoveel mogelijk absorberende middelen. Het had gewerkt. Ik heb genoeg tampons om het IJsselmeer droog te leggen. Ook bleek ik een bulkvoorraad doucheartikelen te bezitten. Mocht het einde der tijden dus alsnog aanbreken, dan zit ik droog en ruik ik lekker. Een frisse gedachte.
Maar dan mijn plan. Zoals eerder genoemd besloot ik een uitzondering te maken voor de verhuizing. Eenmaal ingericht en aangekleed werd mijn huis al snel een thuis. Toch lukte het mij niet de drie-eurodeal weer op te pakken. Ik voelde er weerstand tegen. Baalde van mijn eigen falen en begroef mijn blogje en bestofte gedachten in groezelig hoekje van mijn brein. Mensen vroegen er wel naar, maar radiostilte en Latara zijn zelden een hoopgevende combinatie.
Toch schraap ik de boel weer bij elkaar en doe ik een poging twee. Vandaag begin ik nog een keer. Tot snel!
van student tot krent 
Plaats een reactie